De provincie Utrecht steunt in 2023 drie rijksmonumenten industrieel erfgoed. Doel is om bij te dragen aan de restauratie en verduurzaming van rijksmonumenten die geen woonhuis zijn. Met Erfgoedparels worden eigenaren geholpen.
De provincie Utrecht heeft in april bekend gemaakt welke aanvragen uit het Parelfonds een financiële bijdrage kunnen verwachten. Uitsluitend restauraties en verbetervoorstellen voor Rijksmonumenten komen in aanmerking. In april 2022 zijn maar liefst zeven industriële voorstellen beloond.
De Neerlandia fabriek had een voorganger en een opvolger. In 1914 verrees namelijk in de weilanden van Hoograven de N.V. Chemische Fabriek v/h Dr. F.C. Stoop te Jutphaas, de voorganger. Na de neergang van de draadfabriek nam lompen- en metaalhandel Prozee het terrein over. Nu staan er keurige woningen met een tot appartementencomplex omgebouwde fabrieksloods met schoorsteen.
Al sinds de 18e eeuw is houthandel Jongeneel aan de stad Utrecht verbonden. Haar handel begon aan de Zeedijk van de stad, daar waar tot in de jaren 1960 de coasters het hout afleverden. Alle sporen van Jongeneel zijn op deze locatie uitgewist. Twee andere vestigingen houden de aanwezigheid in Utrecht in stand.
De provincie Utrecht steunt met het fonds ‘Erfgoedparels’ vijf industriële panden. De provincie Utrecht heeft een fonds ‘Erfgoedparels’ waarmee plannen voor het behoud van rijksmonumenten worden gesteund. Elk jaar vinden uitkeringen plaats en in 2021 zijn daar vijf industriële panden bij.
De veevoederfabriek Ulbo Twijnstra is nu de Fabrique. Het begon met de aanleg van het Merwedekanaal rond het jaar 1890. Twijnstra begon naast zijn vestiging in Akkrum met een tweede vestiging in toenmalig Maarssen in het jaar 1921. De fabriek is na diverse uitbreidingen in het jaar 1996 gestopt. Een particuliere eigenaar heeft er evenementencomplex De Fabrique van gemaakt.
Utrecht en zware industrie hebben vanaf het begin van de industrialisatie bij elkaar gehoord. De fabrieken in de havensteden hadden schepen om van (stoom-)machines te voorzien. Twente had de textiel, maar in Utrecht bleef genoeg over voor de bruggen, poldergemalen, suikerindustrie, gasfabrieken en export naar de koloniën. Het zijn uiteindelijk Werkspoor en DEMKA die de beelddragers werden van deze industriële
In 1922 werd de stroomproductie van de provincie en de stad gebundeld in het bedrijf PEGUS. De centrales kwamen in de stad Utrecht te staan. Door de komst van PEGUS verdwenen alle lokale producenten van elektriciteit.