Bedreigd industrieel erfgoed zijn leegstaande objecten of leegkomende objecten waaraan de eigenaar of de overheid door sloop andere bestemmingen wil geven. Als het object niet beschermd is, kan dit via een sloopmelding of omgevingsvergunning ineens gaan gebeuren. Extra bescherming is er pas als het een Rijksmonument betreft, naast de gemeente moet dan de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed instemmen met de plannen. Voor gemeenten is het eenvoudiger om erfgoed te beschermen als gemeentelijk monument of het te beschrijven in het bestemmingsplan als beeldbepalend of als cultureel erfgoed te behouden object.
Een plaats op de lijst bedreigd industrieel erfgoed betekent extra inspanning voor het behoud. Die extra inspanning kan zijn het zoeken van publiciteit, het bewerken van de gemeentelijke diensten en politieke instanties en/of het actief ondersteunen en uitwerken van alternatieven voor behoud van het erfgoed. In alle gevallen is een breder draagvlak nodig met andere belanghebbenden, omwonenden of eventuele gebruikers van het pand. Momenteel gaat extra zorg uit naar het behoud van het volgende bedreigde erfgoed:
Veenendaal – de brandweerkazerne met een nog originele slangentoren
Het gebouw is representatief als nutsgebouw onder gemeentelijke architectuur in de periode wederopbouw. Gebouwd als dubbelfunctie voor gemeentewerken en de vrijwillige brandweer van Veenendaal is het gebouw al jaren vooral de brandweerkazerne. De Veiligheid Regio Utrecht waar de brandweer van Veenendaal ook onder valt, ziet graag uitbreiding van de kazerne met een ademluchtwerkplaats. In een dergelijke werkplaats worden de beademingsmiddelen voor brandweerlieden onderhouden en voorbereid. Uit globaal onderzoek blijkt de kazerne niet te voldoen aan moderne Arbowet uitgangspunten, niet adequaat voor het groter wordende materieel en onvoldoende duurzaam. Met de wens tot uitbreiding lijkt een rigoureuze weg ingeslagen te worden, sloop en nieuwbouw. In een wereld waar technisch alles kan, zou een duurzame transformatie met uitbreiding, inclusief behoud van de karakteristieke architectuur uit de periode wederopbouw meer voor de hand moeten liggen. Wordt deze weg wel voldoende onderzocht?
Vianen – steenfabriek Ossenwaard en droogschuren
Vianen – steenfabriek Ossenwaard en droogschuren. De steenfabriek ligt geïsoleerd op een vanaf Tull en ’t Waal bereikbaar eiland in de Lek en is in 1980 gesloten. Er zijn plannen voor het herinrichten van het complete eiland. De steenoven zou behouden blijven, maar de vrij unieke droogloodsen niet. De potentiële ontwikkelaar staat positief tegenover het behoud en de conservering van de steenoven. 30/01/20 – In 2016 is door bouwvalligheid het dak van de steenoven verwijderd. De schoorsteen gaat inmiddels steeds krommer staan.
Utrecht – Drukkerij Abels (kantoordrukwerk) – de bedrijfshallen in de Strosteeg
De drukkerij had haar entree op Oudegracht 193, nog steeds een karakteristiek pand. De bedrijfshallen staan nog steeds achter dit pand in de Strosteeg, naast parkeergarage Springweg. De hallen behoren tot de oude bedrijfshallen in het centrum van Utrecht. Tot circa 1860 waren vrijwel alle bedrijven binnen de singels te vinden. De hallen in de Strosteeg hebben al lang een andere bestemming gekregen. Nu worden ze door nieuwbouw bedreigd. Daarmee zou nogmaals de historische aanwezigheid van bedrijfshallen uit het centrum van de stad verdwijnen. Straks lijkt het of de stad er alleen voor het wonen en winkelen was. In 2019 is het herbouwplan weer uit de vrieskist gehaald.
In Amersfoort wordt door de gelieerde stichting Siesta inspanning geleverd voor het behoud van o.a. seinpost VI.
Ook van andere panden is het behoud naar ons idee niet veilig gesteld, de lijst is niet compleet. Als er in uw buurt een bedreigd industrieel monument staat: laat het ons weten.