De in 1948 gebouwde visrokerij van Jan Muijs was een krachtig symbool van de historie van deze vissersplaats. USINE heeft zich ingespannen om dit gebouw een nieuwe bestemming met behoud te geven. Het pand met de bedrijfswoning is in 2010 gesloopt.
Aan het einde van de 19e eeuw telde de vissersvloot van Spakenburg meer dan 200 schepen. De Spakenburgse botters visten op haring en ansjovis, garnalen, paling, bot en spiering, al naar gelang het seizoen. Na afsluiting van de Zuiderzee (1931) concentreerde de visserij zich op paling en zoetwatervis.
Een opvallend bedrijfsgebouw op de Oostmaat was sinds 1948 de visrokerij van Muys. Dat gebouw was in de wederopbouw het symbool van een nieuwe industrie in Spakenburg: de grootschalige rokerij van vis uit de Noordzee, aangevoerd per vrachtwagen. Het was een visrokerij met bedrijfswoning in traditionele opzet, gelegen aan de Nieuwe Haven. De visrokerij was sinds 2004 niet meer in gebruik. Het sobere fabrieksgebouw kende twaalf grote hangen voor het roken van kabeljauw, paling, makreel en andere vissoorten. Het zadeldak had een verhoogde nok met ventilatieluiken voor de rook.
Muys was één van de laatste rokerijen van dit type en het enige visverwerkingsbedrijf in Spakenburg waar de relatie met de haven nog zichtbaar was. Na de sloop resteren nog enkele traditionele rokerijen, zoals te zien bij het lokale museum. Op het industrieterrein zijn nieuwe rokerijen gevestigd, in de voor deze tijd zo gangbare metalen dozen. Het terrein van Muys wordt een nieuwbouwlocatie voor wonen aan het water de bestemming. En zo gaat Spakenburg ook aan het water wonen, terwijl er vroeger alleen de bedrijven te vinden waren. Een belangrijke relatie van Spakenburg met de Zuiderzee is verdwenen.
| Datering | 1948-2010 |
| Adres | voormalige Oostmaat 5, 3751 AG Spakenburg, gemeente Bunschoten |
