In 2010 ging de USINE-excursie naar vliegveld Soesterberg. Het was een middagexcursie en achteraf hadden we daar best een dagexcursie van kunnen maken. We hebben dus door tijdgebrek een aantal zaken niet kunnen bekijken, maar wat we wel gezien hebben was zeer de moeite waard.
Shelter voor straaljager op vliegbasis Soesterberg
Verzamelpunt was een bijgebouw van landgoed de Paltz, aan het Heezerspoor, dat tegenwoordig een informatiecentrum is over de Utrechtse Heuvelrug, en dan met name ook over de rol van de opgeheven vliegbasis daarin.
Een deel van de deelnemers kwam per historische bus van station Amersfoort, de rest kwam met eigen vervoer naar de Paltz. De zon scheen, er was koffie en uiteindelijk verzamelden 28 deelnemers zich in een zaaltje voor de inleidingen, die werden verzorgd door historisch geograaf Kees Volkers (historische ontwikkeling terrein vliegbasis) en architectuurhistoricus Ronald Stenvert (gebouwen en objecten op het terrein).
Daarna reden we met de historische bus het vliegveld op. Ook voor de buschauffeur was dit een eenmalige belevenis, want dit was voor het eerst dat hij met zijn bus over een landingsbaan reed. We kregen een goede indruk van de uitgestrektheid van de vliegbasis, met een landingsbaan van meer dan drie kilometer lengte, waar de grootste vliegtuigen van de wereld – de Russische vrachtvliegtuigen Antonov – konden landen. Omdat delen van de vliegbasis nog steeds in gebruik zijn bij Defensie konden we niet overal vrij rondrijden. Op de tweede landingsbaan was de Amsterdamse zweefvliegclub actief. Maar tijdens de rondrit kregen we een goede indruk van het terrein, de verschillende generaties vliegtuigshelters, een glimp van de Zulu-hal, de verkeerstoren, de kerosineheuvels, de opstelplaatsen voor Duitse jachtvliegtuigen (Luftparken) en Amerikaanse straalvliegtuigen (dispersals) en andere zaken. Bijzonder was zonder meer de betonnen vliegtuigshelter uit de Koude Oorlogperiode die inmiddels als schaapskooi dienst doet.
De uitstappunten bleken zo veel te bieden te hebben dat een bezoek aan de munitie-opslagplaatsen (iglo’s) en de Duitse schietbaan er bij inschoot. Er bleef na afloop nog net genoeg tijd over voor een snelle borrel.
Al met al een boeiende middag, die langer had mogen duren.
