In 1903 nam een tiental Woerdenaren het initiatief een waterleiding aan te leggen. Zij vroegen de gemeente in een brief om toestemming. Zij achten de aanleg een dringende ‘eisch des tijds’ met het oog op de volksgezondheid. De gemeente wees dit plan echter af en besloot in 1904 de aanleg zelf te gaan doen.
Watertoren Lauwerhof kwam er pas in 1895. Utrecht aarzelde met de aanleg van waterleiding, ondanks de slechte kwaliteit van het putwater. In 1878 was het zover, maar nog geen watertoren. Het waterleidingbedrijf betrok haar water uit het hoger gelegen Soest. De eerste watertoren kwam 17 jaar later in de binnenstad in de achtertuin van het kantoor en de woning van
De Utrechtse Waterleiding Maatschappij had haar pompstation te Soestduinen. In Soestduinen was niet alleen water van goede kwaliteit, er was ook een hoge heuvel waardoor het probleemloos door leidingen aangevoerd kon worden. De Utrechtse Waterleiding Maatschappij is in 1883 het eerste distributiebedrijf voor ‘heidewater’.
De watertoren van IJsselstein-Vreeswijk kwam op de grens te staan. In 1908 was de drinkwatervoorziening en de straatverlichting in IJsselstein van geringe kwaliteit. Petroleum was nog de belangrijkste brandstof. Mogelijk mede door deze late ontwikkeling kwamen het water- en later ook het gasbedrijf van IJsselstein en Vreeswijk op gezamenlijke grond. De watertoren is op een bijzondere wijze gebouwd.
Stadsverwarming: al in 1923 vond Utrecht een nuttige bestemming voor het koelwater van de elektriciteitscentrale. Het hete water gaat door geïsoleerde buizen naar gebouwen en huizen. Daar voedt het de warmtewisselaars voor de CV en de warmwatervoorziening. Ook de nieuwste wijken van Utrecht zijn er van voorzien. Naast de elektriciteitscentrales zijn de hulpwarmtecentrales daarvan zichtbare bakens.
De elektriciteitsproductie in de provincie Utrecht werd pas in 1922 gecentraliseerd. De centrale in Driebergen ging als melkfabriek door. Later was er zelfs een wasmachinefabriek in het gebouw gevestigd. Nu is het omgebouwd tot woningen.
In de Weerdsingel Oostzijde in Utrecht ligt de Vaaltbrug voor de vuilnisophaal van de stad. De locatie markeert het terrein van de vroegere stadsvaalt. Nog steeds gaat het vuilnis van de stad per boot. Er zijn naast de Vaaltbrug over de Vaaltsloot nog drie panden uit deze tijd.