Een korte balans van 2015 over het industrieel erfgoed in de provincie Utrecht. Daar beginnen we het nieuwe jaar 2016 mee. Het is slechts een greep uit gebeurtenissen van het afgelopen jaar. De variatie is groot, van oud tot relatief nieuw, van pakhuis tot stuw, van sloop tot herbestemming. Dit jaar laat zien dat samenwerking, lef en creativiteit ook bij
Steenfabrieken horen in de uiterwaarden: daar is de klei te vinden en kunnen de boten aanmeren. Het heeft een belangrijk nadeel: het gebied loopt elk jaar onder water. Steenfabriek Timmermans vernieuwde haar fabriek op steeds hoger liggende terpen, dan kon het hele jaar door gewerkt worden. Dat bleek voor behoud van de gesloten fabriek funest: Rijkswaterstaat heeft het terrein weer
De voormalige drukkerij van Boekhoven–Bosch in de noordelijke Utrechtse binnenstad gold als een van de beste en vroegste voorbeelden van hergebruik van een industrieel complex in Nederland. Een groot deel van het complex werd in het midden van de jaren zeventig tot wooneenheden verbouwd. Toch was recent een nieuwe ingrijpender renovatie nodig.
Het pand werd in 1931 gebouwd voor de radiodistributie in de Menno van Coehoornstraat te Utrecht. Het zou in 2007 al gesloopt worden. Dat is tegengehouden, maar pas in 2011 zijn plannen voor nieuwbouw op deze locatie afgeblazen. De gemeente heeft als eigenaar het pand met bouwgrond verkocht en in 2014 is het verbouwd en uitgebreid tot woning. Het is
Aan rivier de Eem bij Eembrugge stond Ocriet. Sinds 2008 verlaten en aan het verloederen. In 2014 is de fabriek gesloopt. Een monument uit de wederopbouw ging verloren. Niet alleen om de gebouwen, eerder voor haar producten: aanrechtbladen en lavetten.
Het pand is in 1895 gebouwd als graanpakhuis voor de firma wed. P.E. Pompe. Het voormalige pakhuis aan de Oudenoord (voorheen Westerdijk 1) is een van de laatste herinneringen aan de industriële activiteiten aan de Bemuurde Weerd. Het is een bijzonder pand, zo blijkt uit onderzoek van de afdeling erfgoed van de Gemeente Utrecht. Sinds 2014 is er een AH
De elektriciteitsproductie in de provincie Utrecht werd pas in 1922 gecentraliseerd. De centrale in Driebergen ging als melkfabriek door. Later was er zelfs een wasmachinefabriek in het gebouw gevestigd. Nu is het omgebouwd tot woningen.
Van Trip is weinig bewaard gebleven. Maar achter een eenvoudige bouwwerk kan een rijke geschiedenis verscholen liggen. Bij de oude cementloods van De Erven H. Trip is dat het geval. Het transportbedrijf ontwikkelde zich tot internationaal bedrijf voor steenkolen, natuursteen, kalksteen en de daaruit voortkomende bouwmaterialen.