Voor het beheer en de exploitatie van de radiozenders gingen de PTT en de omroepen in 1935 samenwerken in de Nozema (Nederlandsche Omroep Zendermaatschappij). Voor de uitbreiding in 1954 werd een nieuw gebouw gerealiseerd aan de Merkelbachlaan, dat staat nu in Zenderpark IJsselstein.
Lopik is bekend van haar zendmast, ook al staat die in IJsselstein. In Lopik en IJsselstein staan de voormalige zendergebouwen van Nozema. De gebouwen herinneren aan de geschiedenis van de draadloze communicatie.
Jongerius werd vanaf 1925 een assemblagebedrijf van vrachtwagens en autobussen. Op ingekochte onderstellen en motoren werden specifieke voertuigen samengesteld, de T-Ford was daar bijzonder geschikt voor. De verkoop van Texaco brandstoffen en het dealerschap van Ford maakten het bedrijf groot.
Spakenburg is de enige plaats van de provincie Utrecht die vroeger aan de zee lag, de Zuiderzee. Net als elke andere plaats aan de zee was de visserij een grote bron van bestaan. In Spakenburg maakt en repareert scheepswerf Nieuwboer nog steeds botters voor die vloot.
Ossenwaard in de gemeente Vianen is de naam van de steenfabriek en het Stuweiland. Met de ligging midden in de Lek is het in 1955 als eiland ontstaan door de aanleg van de stuwen van Hagestein. Het eiland is alleen bereikbaar vanuit Tull en ‘t Waal.
Woerden heeft een lange historie als garnizoensplaats. Daarin leek in de 19e eeuw een einde te komen, de vestiging van de 635e Intendance Centrale Werkplaats bracht daarin verandering. Het defensie-eiland kwam in 1999 leeg te staan. Sinds 2014 vindt een grote verandering plaats, slechts enkele gebouwen zijn behouden gebleven.
Steenfabriek Bosscherwaarden te Wijk bij Duurstede, bij de rivieren horen van oudsher steenfabrieken. Aan de oevers is niet alleen de grondstof klei te vinden, het water is eeuwenlang de transportweg naar de afnemers geweest. In de provincie Utrecht is slecht één fabriek te Woerden in bedrijf gebleven. De in 1991 gesloten steenfabriek Bosscherwaarden is nu in beheer bij Het Utrechts
Utrecht en zware industrie hebben vanaf het begin van de industrialisatie bij elkaar gehoord. De fabrieken in de havensteden hadden schepen om van (stoom-)machines te voorzien. Twente had de textiel, maar in Utrecht bleef genoeg over voor de bruggen, poldergemalen, suikerindustrie, gasfabrieken en export naar de koloniën. Het zijn uiteindelijk Werkspoor en DEMKA die de beelddragers werden van deze industriële