Op het Buurtspoorwegstation Utrechtsche Locaalspoorweg-Maatschappij in Baarn stopt de trein niet meer. De spoorlijn naar Den Dolder lag aan een aparte lijn met een eigen station. Het station is al lang geleden herbestemd tot horeca gelegenheid.
Pastoe geeft nu onderdak aan andere activiteiten. Faience- en Tegelfabriek Holland begon er, een bedrijf dat stamde uit de rijke traditie van het beschilderde keramiek, zoals tegeltableaus. De Utrechtse Machinale Stoel en Meubelfabriek (UMS) nam in 1918 de hallen van deze fabriek over en werd groot met Pastoe.
In 1898 werd begonnen met de bouw van een nieuw station in Amersfoort. Zij moest een einde maken aan de onbevredigende situatie van aparte stations. Amersfoort had indertijd namelijk drie en nog wel op loopafstand van elkaar. Het centraal station kwam niet zo dicht bij de stad te liggen.
In Utrecht staan drie monumentale kantoorgebouwen van de spoorwegen, gebouwd in respectievelijk 1871, 1895 en 1921. De eerste twee dateren uit de tijd van elkaar beconcurrerende spoorwegmaatschappijen. Het derde gebouw is gerealiseerd na de fusie van de Staatsspoorwegen en de Hollandse Spoorweg Maatschappij.
Van steenfabriek IJsseloord is nog een steenovenschuur bewaard gebleven. Het behoort tot de laatste restanten van de industrie in Willeskop. In de 19e en 20e eeuw waren langs de Hollandsche IJssel meer fabrieken te vinden.
Houtzaagmolen De Ster ligt in Utrecht in de wijk Lombok aan de Leidse Rijn. De Ster is één van de weinige compleet bewaard gebleven houtzaagmolenwerven in Nederland. In 1986 is de zaagmolenwerf compleet hersteld en gerestaureerd. Het bestaat sindsdien uit de molenaarswoning, een knechtenhuis, verschillende loodsen en de zaagmolen.
Abcoude heeft twee stationsgebouwen. Toen het spoor nog met een beweegbare brug over het Gein liep, stond het station zoals het hoorde aan het Stationsplein. Die is er nog, alleen stopt de trein niet meer op die plek. Het stationsgebouw dateert uit 1871 en is recent gerenoveerd tot een hotel.
Moderne stuwen en sluizen in Hagestein en Amerongen maakten de Lek ook in de zomer bevaarbaar. De realisatie van het Amsterdam-Rijnkanaal in 1952 maakte de noodzaak ervan alleen maar duidelijker. Voor de doorvaart over de Lek moest het jaar rond het waterpeil beheerst worden. Met omvangrijke stuwen en sluizen is dit tussen 1957 en 1972 gerealiseerd.