Op de punt waar de Keulse Vaart en het Merwedekanaal zich splitst staat de zeepfabriek van Jutphaas. Ze werd erg bekend door haar product Persil. De provincie Utrecht had meer zeepfabrieken, maar deze is nog springlevend. De fabriek produceert nu wel hele andere merken.
In de vele waterlopen van Groenekan, Maartensdijk en Westbroek bevinden zich kleine handbediende stuwen. De meeste dateren uit de periode 1850-1900, gebouwd in opdracht van het voormalige waterschap Maartensdijk. De stuwen functioneren al sinds de vervening en inpoldering van deze gebieden.
In de 19e eeuw zijn de Wilnisse plassen drooggelegd door de droogmakerijen van de Eerste, Tweede en Derde Bedijking, de laatste voltooid in 1864. De acht molens voor het droogmalen van de Eerste Bedijking werden in 1862 vervangen door een stoomgemaal en fungeerden daarna als reservemolen. Het stoomgemaal staat er nog steeds.
Een machinefabriek aan de Hollandse IJssel in Oudewater specialiseerde zich al vroeg: naar baggervaartuigen en bijbehorende machines. Dat is meer dan 140 jaar later nog steeds haar kracht. Een mooi gelegen industrieel complex in deze stad blijft behouden na jarenlange dreiging van vertrek.
Van Gorp heeft Vulto in Schalkwijk overgenomen, een bedrijf met een oude historie. Waarschijnlijk is rond 1730 op deze locatie een korenmolen gebouwd. Op de momenten dat er geen wind is, werd de aandrijving verzorgd door paarden: het was tevens een rosmolen. Geleidelijk aan ontstond een volwaardig dierenvoederbedrijf, nu biologisch in bedrijf.
Het waterbedrijf van Doorn is van alle waterleidingbedrijven in het land het langst in particuliere handen gebleven. Visser & Smit uit Papendrecht verkocht haar systeem ook in Doorn, vooral door haar initiatief. Pas in 2011 werd waterleidingbedrijf Doorn onderdeel van Vitens.
De eerste spoorbrug van Utrecht werd nodig toen in 1843 de tweede spoorlijn van Nederland tussen Amsterdam-Utrecht-Arnhem aangelegd werd. Het Merwedekanaal in Utrecht was breder dan de Keulse Vaart. Op die plek is nu het Amsterdam-Rijnkanaal te vinden. Inmiddels zijn er een spoorbrug uit 1966 en een moderne brug uit 2003: de DEMKA-brug en de Werkspoorbrug.
In de periode van de industrialisatie van Nederland na ca. 1870 veranderde Veenendaal in een centrum van de wolindustrie. In 1930 werkten in Veenendaal 2.000 mensen in de textielindustrie, in 1950 ging het al om 3.000 mensen. Na 1970 verdween deze werkgelegenheid naar lagelonenlanden. Van de Hollandia fabriek zijn slechts enkele gebouwdelen bewaard gebleven.