De ooit bloeiende veilinghandel in de provincie Utrecht bestaat niet meer. In de hoofdstad herinnert slechts de naam veilinghaven aan haar aanwezigheid. De Utrechtse veilinghal is gesloopt, alleen het voorgebouw is bewaard gebleven. In andere gemeenten zijn alle gebouwen gesloopt.
Het gemeentehuis van Zeist is de afgelopen jaren ingrijpend vernieuwd. Twee oude panden in de directe omgeving zijn gespaard gebleven: het soephuis en een voormalige azijnmakerij met woning. Ze hebben weinig met elkaar te maken, behalve de locatie bij het gemeentehuis.
Steenfabrieken horen in de uiterwaarden: daar is de klei te vinden en kunnen de boten aanmeren. Het heeft een belangrijk nadeel: het gebied loopt elk jaar onder water. Steenfabriek Timmermans vernieuwde haar fabriek op steeds hoger liggende terpen, dan kon het hele jaar door gewerkt worden. Dat bleek voor behoud van de gesloten fabriek funest: Rijkswaterstaat heeft het terrein weer
De voormalige drukkerij van Boekhoven–Bosch in de noordelijke Utrechtse binnenstad gold als een van de beste en vroegste voorbeelden van hergebruik van een industrieel complex in Nederland. Een groot deel van het complex werd in het midden van de jaren zeventig tot wooneenheden verbouwd. Toch was recent een nieuwe ingrijpender renovatie nodig.
Het pand werd in 1931 gebouwd voor de radiodistributie in de Menno van Coehoornstraat te Utrecht. Het zou in 2007 al gesloopt worden. Dat is tegengehouden, maar pas in 2011 zijn plannen voor nieuwbouw op deze locatie afgeblazen. De gemeente heeft als eigenaar het pand met bouwgrond verkocht en in 2014 is het verbouwd en uitgebreid tot woning. Het is
Het pand is in 1895 gebouwd als graanpakhuis voor de firma wed. P.E. Pompe. Het voormalige pakhuis aan de Oudenoord (voorheen Westerdijk 1) is een van de laatste herinneringen aan de industriële activiteiten aan de Bemuurde Weerd. Het is een bijzonder pand, zo blijkt uit onderzoek van de afdeling erfgoed van de Gemeente Utrecht. Sinds 2014 is er een AH
De Neerlandia fabriek had een voorganger en een opvolger. In 1914 verrees namelijk in de weilanden van Hoograven de N.V. Chemische Fabriek v/h Dr. F.C. Stoop te Jutphaas., de voorganger. Na de neergang van de draadfabriek nam lompen- en metaalhandel Prozee het terrein over. Nu staan er keurige woningen met een nog te herontwikkelen fabriekskarkas en schoorsteendelen.
De elektriciteitsproductie in de provincie Utrecht werd pas in 1922 gecentraliseerd. De centrale in Driebergen ging als melkfabriek door. Later was er zelfs een wasmachinefabriek in het gebouw gevestigd. Nu is het omgebouwd tot woningen.